مشکی

مشکی 

معنی مشکی

تار، تیره، سیاه، قره

متضاد مشکی: سفید

معنی مشکی به انگلیسی

black, musk-coloured, musky

لغت نامه دهخدا

مشکی. [ م ُ / م ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به مشک. به مشک آغشته. || سرخ تیره مایل به سیاهی. ( ناظم الاطباء ). سیاه. اسود. لیکن گویا در اول این کلمه بر سرخی که به سیاهی زند اطلاق میشده است. ( یادداشت مؤلف ) :

اگر غم ز دریاست خشکی کنیم
همه چادر خاک مشکی کنیم.

فردوسی.

مشکی. [ م ُ ] ( ع ص ) تسلی دهنده و خاموش کننده زاری و فغان را. ( ناظم الاطباء ). دورکننده شکایت و گله کسی را. ( آنندراج ).
مشکی. [ م َ کی ی ] ( ع ص ) گله کرده شده. ( ناظم الاطباء ).
مشکی. [ م ُ / م ِ ] ( اِخ ) صادقی کتابدار درباره او نویسد:… علت اختیار این تخلص آن است که قدری سیاه چرده است. در درگاه مسجد جامع اصفهان… محل باصفایی ترتیب داده که تکیه گاه ارباب فهم و بخصوص شعر است. طبع شعرش چنین است :

وگر از سادگی جویم وصال پاکدامانی
که بر گرد خیالش آرزو دشوار میگردد
دهد از کفر مشکی مژده اکنون بت پرستان را
که ایمان میگذارد طالب زنار میگردد.

( از مجمعالخواص ص 238 ).

مشکی. [ م ُ ] ( اِخ ) اسمش امیر محمود از سادات آن دیار [ تبریز ] است. دکان سنگفروشی داشته. از اوست :

به فکر آن میان امشب دل صد ناتوان گم شد
دل یک یک به دست آمد دل من زآن میان گم شد.

( از آتشکده آذر چ شهیدی ص 35 ).

معاصر او سام میرزا صفوی نویسد: محمود مشکی از شهر تبریز است و در شعر خصوصاً در قصیده و غزل طبعش خوب بوده. از اوست :

بر سر کوی تو آئین دگر خواهم نهاد
پا نهند آنجا من بیچاره سر خواهم نهاد.

فرهنگ فارسی

۱- ( صفت ) منسوب به مشک آغشته به مشک ۲- برنگ سیاه سیاه رنگ . ۳- ( اسم ) رنگ سیاه .
اسمش امیر محمود از سادات آندیار است دکان سنگفروشی داشته .

فرهنگ معین

(مِ ) (ص نسب . ) تیره رنگ ، سیاه .

مشکی در فرهنگ عمید

تهیه شده در مَشک.
۱. سیاه.
۲. (صفت نسبی ) به رنگ مشک.